საქართველოს მარგალიტი იმერული იერით,ზესტაფონი, ზესტაფონი, გულუხვი, ხვავრიელი...

საქართველოს მარგალიტი იმერული იერით,
ზესტაფონი, ზესტაფონი, გულუხვი, ხვავრიელი,
სიცოცხლე და სიყვარული, ზღაპარი და არაკი,
მეგობრობის, მასპინძლობის შეუცვლელი ქალაქი.
ზესტაფონო, შენს ქებაში ქვეყნად მარტო როდი ვარ,
მიდი, მოდი, მიდი, მოდი, მიდი, მოდი, მოვდივარ!
კამეჩის თავს კამეჩივით თავი აუღერია,
ცხრაწყაროში გიტარაზე ,,სულიკოს,, კვლავ მღერიან,
საყავრიის მარიფათი, ტევრის უბნის ალერსი,
თვალმახარა გოგონები და ბიჭები ნალესი.
ზესტაფონი ზესტაფონობს მოხუცებით, ბავშვებით,
ბიჭო, ცოტა შეიცადე, მოდი, ბიჭო, რას შვები?!
ჭინჭილები შროშულია და დედალი მსუქანი,
მურადიას სახინკლე და ალიბაბას დუქანი,
ზოვრეთული ღვინის შხეფი ცაში შეკრავს ირაოს,
სვირელების ბორანზე კი პურმარილი ყირაობს!
ზესტაფონი ზესტაფონობს, არ უნდა ლაპარაკი!
ზესტაფონი, თეატრის და სიმღერების ქალაქი!
თუ არ ნახე ზესტაფონი, სამუდამოდ გემდურის,
საზანოს და ალავერდის ჯახი ალავერდული,
ფუთელების, კლდეეთლების, ტაბაკინის გატანა,
საქარაში ჩაფის დაცლა, არგვეთაში ჩატანა,
ზესტაფონი, ზესტაფონი, საქართველოს იმედი!
ბოშო, ბოშო, ბოშოთი და აპა არა! იმეთი!
შუბლზე ყველა მირონს გისვამს, უცხო და შინოური!
თიკანია ბოსლევის და გოჭი - დილიკოურის,
შორაპანი ძველი ციხით, სანახშირე კორდებით!
ამის მერე ვინ იმღეროს, ,,ზესტაფონო, გშორდები!,,
ზესტაფონი, ზესტაფონი საქართველოს პეწია,
ვინაც ნახა მისი ეშხი, ყველას წამეეწია.
ცოცხალია ძირულის და ნესვი როდინოულის
კვალითლების, ილმელების თანთალა ინდოური,
კაბელით და ელემენტით, ყვირილათი, ფეროთი
გენაცვალე, ჭირიმეთი, უნდა მოგეფეროთი,
ზესტაფონო, შენს ქებაში ქვეყნად მარტო როდი ვარ,
მიდი, მოდი, მიდი, მოდი, მიდი, მოდი, მოვდივარ!

ზურაბ კვეტენაძე