ოცდამეერთე საუკუნეა, ხშირად ვეცნობით გოგოებს,
პირველ რიგში კი საკითხავია, ჩვენში როგორი როგორებს,
ტიპია ტიპობს სიმპატიაგა, უყვარს პონტი და ტუსოვკა,
ზოგი კი ლოთი და ბრადიაგა, შავი პური და ტუშონკა,
ერთს ააქვს ფული, ან მისცა მამამ, მიყავს ტოსტი და პარადი,
ნაშაც ყავს ლოვეც, ლაითი მაგრამ არ გააჩნია მარადი,
ხან საჩუქრებით, ხან სიტყვით თაფლავს, მანქანით, ფულით, ბაითით,
მიყავს ცოლად თუმც რამდენ ხანს გასტანს, ურთიერთობა არ ვიცით,
მეორეს არ აქვს ეს ფუფუნება, ჩვენებურია ვობშემ რა,
არც ცხოვრებაზე ეწუწუნება, თუ აქვს არ იცის მოჭერა,
ასეთებს ცოტა გოგო მიყვება, მაგრამ არც ერთი არ ნანობს,
როცა დრო და დრო ამას მიხვდება, რომ სიყვარულში ნავარდობს,
გოგოა, ქალი, ან რას გაიგებ, უყვარს ცხოვრება ფერადი,
პადარკა, კაფე, კლუბი ან კიდე, ნიშნობა მრავალჯერადი,
არის ლამაზი და საოცარი, თუ არა, მაინც უთხრან ეს,
და მეგობრების ყოლით მდიდარი, ლოვეც რომ სულ გულს უხარებს,
მეორე გოგოს კატეგორია, შრომობს და მშობლებს ინახავს,
მეოცნებეა ასე მგონია, მაგრამ მიზანს არ ისახავს,
არ ემეტება თავის თავისთვის, დედმამიშვილებს თან ყვება,
მზურნველი ცოლის სითბოს განიცდის, ვისაც ის ცოლად გაყვება,
კარგი თუ ცუდი, ან მორწმუნეა, დრო გარანტიას ვერ ტოვებს,
ოცდამეერთე საუკუნეა და ხშირად ვუშვებთ შეცდომებს.