გერმანიის აეროკოსმოსური ცენტრის (DLR) მეცნიერებმა დედამიწის ატმოსფეროში სატელიტის წვის სიმულაცია შექმნეს. მათი მთავარი მიზანი იმის გაგება იყო, თუ როგორ იწვის Solar Array Drive Mechanism (SADM) — სატელიტის ყველაზე მოცულობითი ნაწილი ატმოსფეროში შემოსვლისას. ამ ნაწილი მთავარი ფუნქცია მზის პანელების ვარსკვლავებისკენ მიმართვაა.

მათ ექსპერიმენტისთვის სპეციალური საცდელი ოთახი — LK3 პლაზმური ქარის გვირაბი გამოიყენეს. აირის ტემპერატურა, რომელიც გვირაბში რამდენიმე წამი კილომეტრი სიჩქარით შეუშვეს, 7 000 კელვინს აღწევს. ეს ტემპერატურა სატელიტის აალებისა და დაწვისთვის საკმრისია. ამ ნაწილის მოცულობიდან გამომდინარე, ყველაზე დიდი რისკის ქვეშ სწორედ ის დგას.
წვის შემდეგ, სატელიტი პოტენციურად საფრთხისშემცველ კოსმოსურ ნაგვად იქცევა, რომელიც სამუდამოდ დედამიწის ორბიტაზე დარჩება. ახლა, როდესაც კერძო კომპანიები ორბიტაზე ათობით ათასი სატელიტისგან შემდგარი "თანავარსკვლავედების" გაგზავნას გეგმავენ, კოსმოსის დანაგვიანების შემცირება იმაზე მნიშვნელოვანია, ვიდრე ოდესმე. ამ ეტაპზე საუკეთესო გამოსავალი ისეთი სატელიტების შექმნაა, რომლებიც მწყობრიდან გამოსვლისთანავე დაიწვებიან.

DLR-ის კვლევის წყალობით, მეცნიერებმა უკვე იციან, თუ როგორ უნდა დააზუსტონ სატელიტის "სიკვდილიანობა". მაგალითად, SADM-ის დადნობამ აჩვენა, რომ სატელიტში უფრო დაბალი დნობის ტემპერატურის ალუმინის გამოყენებამ, შესაძლოა "დედამიწიდან უფრო მეტ სიმაღლეზე, შედარებით ადრე შეუწყოს ხელი სატელიტის განადგურებას".

სხვა სიტყვებით, გარდა იმისა, რომ სიმულაცია შესანაშნავი სანახავია, იგი მნიშვნელოვან მიზანს ემსახურება, რაც დედამიწის ორბიტის დაბინძურების შემცირება და იმაში დარწმუნებაა, რომ ეს ადგილი საშიშ დაბრკოლებად არ იქცევა.

გამოიწერეთ გვერდი